:/

Witajcie

 Wczoraj doszłam do wniosku, że jestem bardzo dziwna. Do tej pory nie wiedziałam, że ja jestem w stanie pracować w naprawdę kiepskich warunkach / a wierzcie mi nie sądziłam, że gdziekolwiek indziej niż w domu mogę mieć gorzej! / Już tłumaczę. Wczoraj napisałam Wam, że zaczynam nową pracę z dzieckiem. Jest to chłopiec trzyletni którego rodzice - arab i polka - prowadzą w moim mieście kebab i mają strasznie dużo różnego załatwiania bo otwierają kolejny w mieście obok. Chłopiec ma ciekawe imię / którego tu nie przytoczę ze względów bezpieczeństwa / i niesamowitą energię życia - wszędzie go pełno. :D 10 godzin przy roztrzepanym ciągle śmiejącym się dziecku mówiącym "Ciociu, ciociu coś tam" lub "Prose pani ukladamy" / na szczęście zasnął jak go o ułożyłam o w miarę przyzwoitej porze / a o 23 trach! Mi się chce pisać. Dziecko już spało w łóżeczko, królik / mają takiego słodkiego, że normalnie ACH! Jest cudny! / buszuje w klatce, a ja trochę zmarznięta i z bolącym brzuchem bo ci dobrzy ludzie zaczęli mnie tuczyć arabskimi regionalnymi potrawami, siadam do ich bardzo, ale to bardzo zdezelowanego laptopa / powiedzieli mi, że mogę śmiało korzystać i czuć się u nich jak w domu / i zaczynam pisać. Napisałam dużo i jestem zachwycona.

 Jestem ciekawa czy dzisiaj będzie powtórka z rozrywki - bardzo bym się ucieszyła hi hi :D Proszę, trzymajcie kciuki. Pozdrawiam gorąco i życzę wszystkim miłego dzionka. :)